شیشه ی احساس...
به نام او که یاد او ارام بخش دلهاست
گاهی درون خودم می شکنم!..................
.
.
و از درون می گریم.......
و متنفر می شوم از انسان ها...........
.............
انسان های خالی از احساس و عقل و منطق!!!!!!!!!!!!!
انسان های پوچ.................
.
.
.
انان که شکستند...
.
غرور آن هایی را که صادقانه ماندند........
آنانی را که ساده بودند...............
....
.....
متنفر می شوم از کسانی که......
می شکنند قلب های ساده و عاشق را...
دل های پاک و منتظری که...
....
...
..
.
مانند شیشه می مانند!!!
......
و می شکنند...
با تلنگری از بی احساسی و خیانت!!!
[ جمعه 90/11/28 ] [ 12:42 عصر ] [ علی رضایی ]
[ نظرات () ]
